Boston and Cape Cod

Dag 11 en 12

Verder naar de volgende Campground wat een feest weer! Prachtige die natuur onderweg! Deze campground hadden we uitgezocht zodat we vanuit daar met de trein of uber naar Boston konden gaan. Was een fantastische plek, weer tussen de bomen verstopt. Rustig aan gedaan wasje gedraaid, gegeten en op tijd naar bed. Volgende ochtend met de Uber naar de trein en vandaar naar Boston. Nu nog erachter zien te komen waar we een kaartje konden halen. Was een klein stationnetje met alleen een parkeerplaats. Uiteindelijk ondekten we alle 2 tegelijk dat het via een app moest .... zoals ik al eerder zei... lang leve flexiroam. App gedownload daarna wees het zich vanzelf. Er stond al een trein op het perron... is het hem wel of niet, wel of niet... hij stond de hele tijd te draaien.

Er kwamen meer mensen aan en je zag gewoon dat ze allemaal twijfelde. Ook de lokale, hahahaha! Uiteindelijk kwam de machinist maar uit zijn trein gekropen. Hij had waarschijnlijk de vertwijfeling op onze hoofden gezien. Hij komt er aan maar op dat andere perron. Top! Er stond anderhalf uur voor, na een uurtje horen we "station North Boston"... We waren er al. Ook raar! Nu zijn we helemaal ontregeld!! hahahahahaha!!! We kennen de stad niet, maar eerst even iets lunchen. We hadden van de Uber meneer de tip gekregen naar Faneuil Hall en Quincy Market te gaan. Gezellig en foodmarket. Zo gezegd zo gedaan en idd lekker druk en veel eten. Na het eten "zullen we hop on hop off doen?, zien we de stad en kunnen zelf kijken waar we eraf gaan." We zeggen iedere keer tegen elkaar dat moeten we niet meer doen en toch doen we het. Ook nu weer pffff waarom ook, Rod zei nog zo, weet je het zeker. Ik eigenwijs natuurlijk.... Ben ik anders nooit!.......................

Bij "Cheers" jawel, voor de oudere onder ons de serie met Ted Danson. Zijn we eruit gegaan en nooit meer terug gegaan Haha.

Stond een flinke rij. "Ik ga er wel in staan hoor." "Jaja." Mensen gingen ook de trap op, ik had meteen error in mijn hoofd.... Huh,ze gingen in de serie toch altijd naar beneden? De kroeg zat toch in de kelder? Voor de zekerheid even vragen of de mensen in de rij voor Cheers kwamen..... nee, wij wachten op de bus. whahaha! En de mensen die naar boven gingen liepen gewoon verkeerd, geen echte fans! Hihi! Stond ook een Bordje Cheers downstairs. Foto's maken van de trap, de deur, ik achter de deur, enz. Binnen was het retedruk maar we gingen niet weg zonder 1drankje, 2, 3.... Rod zat op Norm z'n plek aan de bar. Naast ons een Amerikaans stel. Man Vietnam veteraan en vrouw ook een army Girl, zij had in Duitsland gestationeerd gezeten. Zij zat naast ons. Ze was lekker aan het kletsen, wilde natuurlijk alles weten. Af en toe betrok ze haar man erbij. Was al snel duidelijk wie de broek aan had. Ze hadden nacho's besteld, maar zij was zo aan het kletsen en haar man at maar door. Zegt ze "stop eating." De man zijn hand ging in de vertraging terug naar de nacho's en stopte met eten. Ik moest heel hard op mijn lip bijten om niet in lachen uit te barsten.... ik zag mezelf dit al tegen Rod zeggen. Op een gegeven moment moest ze naar het toilet en greep de man zijn kans en begon van alles te vragen en vertellen. Tegen de tijd dat ze terugkwam ging hij weer terug in zijn hoek. Was gewoon zielig. Hij bestelde nog maar een chowder(soort soep). Later ging hij naar toilet en zij wilde haar vest aan doen. Had hij er soep op geknoeid. OHO! Madam was niet blij. Ik ging ook even naar toilet en bij terugkomen keek Rod me aan zo van OMG. De arme man had op zijn donder gekregen en Rod werd erbij betrokken zo van jij hebt toch ook gezien dat hij geknoeid heeft.... Rod zei ik voelde me net een klein kind dat niet mocht liegen.... Uhhh ja.... en die man zei alleen maar en toch geloof ik het niet, hahahahhahaha! Was weer een leuke middag. Omdat we nog niet veel gezien hadden zijn we gaan wandelen en op zoek naar een eettentje. Alleen maar ongezellige zaakjes of hamburger tenten. Uiteindelijk een Irish pub gevonden, eindelijk een gezellige tent om te eten. Niet te veel hadden 's-middags al veel gegeten. Voor de volgende trein moesten we 1,5 uur wachten en besloten een Uber te bestellen. Hij is er bijna.... uhh hij rijdt voorbij.... hij moet hier ergens zijn.... belt hij waar zijn jullie? Vlak bij jou, maar we zien je niet. Wij staan bij hotel Lenox. Ok, ik kom eraan.... 2min later... hij rijd steeds verder bij ons vandaan. Ik "Hoe klonk hij".. (ik bedoelde had je het idee dat hij de weg wist? Of niet uit Boston kwam?).. Ik zie Rod denken en zegt "Afrikaans".. Huh, hahahahahah! Dat bedoel ik niet whahahaha!

Wat bleek Joel kwam uit Ghana, dat had Rod toch heel goed gehoord. Aardige man, hij verontschuldigde zich, zijn GPS deed het niet altijd goed. Dus wij met onze GPS stiekem op de achterbank meegereden.

Dag 13 en 14

Volgende dag twijfelde wij of we naar Martha's Wineyard of het uiteinde van Cape Cod zouden rijden. We kozen voor het laatste.... waar Rod later spijt van zou krijgen...... het was een lange rit.... ook nog omdat je vanaf het puntje dezelfde weg weer 1 uur terug moest rijden, terwijl hij al 1,5 uur daarvoor had gereden en daarna nog eens 1,5 uur moest. Arme Rod, hij viel dan ook als een blok in slaap 's-avonds. Hij zei op een gegeven moment ook als je de route nog een keer veranderd dat stop ik en rij niet meer..... was echt een lange dag met veel rijden. Maar het was wel een mooi plekje en we konden zeggen dat we het einde van Cape Cod hadden aangeraakt!!!

Ok, wat heb je vandaag voor mij in petto?.....1:45 uur. Sceptische blik, hij geloofde me niet hahaha!... nee, echt waar!!! .... ik ben benieuwd!!! Uiteindelijk na 2 uurtjes, klein oponthoud door boodschappen, stonden we op de Campground. Zo vandaag heb je je echt aan de route gehouden. Hihi! We merken wel dat het aan deze kant drukker is. Meerdere grote steden en steeds dichter bij New York. Het valt ook op dat de afritten heel kort zijn en je snel in een bocht zit...... Google weet dat ook. " over een kwart mijl neem afslag 14 naar Rhodes Island en volg interstate 95" dan heel dwingend NEEM AFSLAG 14 !!! Hahahaha! Oke oke!

De Campground lag aan een klein natuurpark dat uitkwam op het strand. Het park heette Rocky Neck National Park. Ik weet wel waarom! Lagen zoveel stenen en rotsen dat je je nek zo kon breken!!! Whahahahaha! Echt iets voor mij dus... maar goed gegaan en lekker even op het strand gezeten, want zo slecht als het weer de eertse dagen was zo goed is het nu! Zonnetje 21 graden heerlijk! Weer teruggewandeld en een relaxed avondje ervan gemaakt. Lekker wijntje erbij, dat geen probleem is om het hier te vinden ;)

Hierna nog 2 Campgrounds en dan richting de Big Apple. Zal wel weer even wennen zijn zonder ons huisje op wielen.