Bangkok

Na in Chiang Mai nog heerlijk te hebben gegeten, werd het tijd voor onze laatste bestemming. Bangkok! Nog even relaxen in het geweldige Royal Orchid Sheraton aan de rivier. Eerste avond naar Silom Village, een herinnering uit mijn "KLM jeugd"......en het bestond nog steeds met lekker eten en een Thaise show erbij. Helemaal goed! Rondgestruind door de stad, waar een gezellige sfeer hing. Op Khao San Road zei Rod ineens "ik zag daarnet een mooie Tattoo shop"! Ik "huh, wat bedoel je" afijn 2uur en 3 Tattoo's later! Hahaha! We hebben het er wel eens over gehad, vaker zelfs, maar ik had nooit gedacht dat hij het zou doen. Het werd de Pumpkin Tattoo shop, het zag er heel goed uit en waren leuke coole gasten. Bij zijn eerste tattoo ging het bij mijn natuurlijk ook kriebelen. Ik had nog zo tegen mezelf gezegd geen tattoo meer :-0 Nadat ik onze namen in hun taal zag vond ik dat toch wel erg mooi, zeker met de geluks tekens erbij. Ok doe maar, hihi! Rod zag hem en zei ik wil hem met de namen andersom op mijn andere schouder :-0 hahahahaha! Zo heb je er geen en zo heb je er 2. ‘s-avonds een drankje doen bij Lebua Skybar. ;) verrukkelijke drankjes met een spectaculair uitzicht. Het was heel helder en je kon over de hele stad kijken. Ondertussen had ons het nieuws al bereikt dat de koning was overleden. We hadden geen idee wat we de volgende dag konden verwachten. Nou heel veel! Allemaal verdrietige mensen in het zwart(er was aan het volk gevraagd zich in het zwart te kleden) en ze gingen massaal naar het paleis om de koning te eren. Het land is een jaar in rouw waarvan ze 30 dagen geen feest mogen vieren. Omdat we er geen zin hadden om onze laatste dag in het hotel te blijven hangen hebben we ons toch in de drukte gewaagd. Waar je normaal 15min over doet om met de taxiboot in Khao San Road te komen deden we het nu bijna 2uur. Waarvan 1,5 wachten met allemaal in zwart geklede mensen op de boot. Sommige boten namen bij onze halte nog een paar mensen mee. Maar ze waren eigenlijk allemaal gevaarlijk vol. Toen wij aan de beurt waren voer de boot, nadat hij de drukte bij onze halte zag, voorbij. Maar dit was absolute geen dag om daar op te reageren. Gelukkig kwam er snel een andere iets duurdere boot die vrij leeg was en via een omweg kwamen we uiteindelijk op Khao San Road. Alles was gewoon open maar iedereen ook in zwart en er heerste vooral stilte in de normaal zo verschrikkelijk chaotische en lawaaiige straat..... en dan bedoel ik echt lawaaiig... met uit iedere tent keiharde muziek tegen elkaar aan blèren. We gingen nog een keertje bij Buddy Beer eten, ons laatste diner deze vakantie en het was weer heerlijk. Terug naar het hotel... dat was toch nog wel even een dingetje. Bij de boot stonden weer gigantische veel mensen en het was bloody hot en vreselijk benauwd. Dus daar hadden we geen zin in, tuktuk vroegen belachelijk veel geld. Ondertussen waren we redelijk oververhit en zijn we maar bij de Starbucks gaan afkoelen. Uiteindelijk toch maar de hoofdprijs betaald in een taxi.... met airco en naar het hotel. Was misschien toch niet zo'n goed idee geweest om de stad in te gaan, maar aan de andere kant was het mooi om te zien hoe een eenheid de mensen waren en hoeveel respect ze voor hun koning hadden. Er is een stukje geschiedenis geschreven en wij zaten er midden in. We vinden het heel erg voor de Thaise bevolking en hebben het met ze te doen. We wensen ze dan ook heel veel sterkte in deze droevige tijd. Al met al een hele vreemde maar bijzondere afsluiting van onze geweldige en indrukwekkende vakantie!